Hondjes voor vaderdag

Het is vaderdag en dus laten we het naaien voor onszelf even varen. Viktor knutselde iets heel leuk in school en omdat Louise ook graag iets wilde afgeven, besloot ik om zelf iets te naaien.

Met de zomer in aantocht leek een t-shirt een goed plan. De bedoeling was om een Billie van Zonen09 te naaien, maar toen bleek dat ik het pdf-patroon nog moest knippen en plakken, greep ik toch maar naar een oude bijlage van Knipmode. Dat knippen en plakken is toch zo’n gedoe he? Ik stel dat altijd maar uit en als ik dan iets wil maken, heb ik er geen zin in.

Anyhow, het patroon van Knippie is een simpel t-shirtje met korte mouwen, dus daar kan je weinig mis mee doen. Dat dacht ik tenminste. Na manlief gemeten te hebben, tekende ik heel braaf de maat die de matentabel aangaf. Ergens in mijn hoofd was er een stemmetje dat riep “te groot, veel te groot”, maar dat negeerde ik, want ik was het helemaal volgens het boekje aan het doen. 

Ik koos een leuk stofje bij Pindanutjes en ging aan de slag. Een uurtje later werd duidelijk dat ik een t-shirt voor een reus had genaaid. Pieter is geen reus. Wat innemen, veel innemen, andere mouwen erin, 20 cm inkorten en een simpel t-shirtje werd een huzarenwerk. Het stemmetje in mijn hoofd was er weer en riep “maak een ander, begin opnieuw”. Nu besloot ik maar te luisteren. 

 Ik kocht bij de Stoffenstraat een nieuw stofje; Dog Love (hoe toepasselijk J) van Poppy en naaide een mooi passend t-shirt. Ik slaagde er zelfs in om de print min of meer te laten doorlopen. Toch nog een geslaagde cadeau dus. Manlief is er blij mee en wie weet kom ik ook nog eens een reus tegen die in het andere past.

Van kapotte broek naar stoere broek.

Het lijkt wel of Viktor elke dag thuis komt met gaten in zijn jeansbroeken. De afgelopen vier weken toch zeker al vijf broeken stuk. Hoewel het helemaal in de mode is om een jeans met scheuren en gaten te dragen, vind ik dat voor een vierjarige er toch net iets over.

Toen mijn moeder zei “naait daar toch gewoon ne lap op” leek dat wat een ouderwetse oplossing en draaide ik eens met mijn ogen. Even later was ik eens door mijn naaiboeken aan het neuzen en kwam ik in “Ja, lap” toch een leuk idee tegen. Zelf knielappen maken met vliesofix en restjes stof. Zo gezegd, zo gedaan. 

Een projectje van een half uur, maar zo tof. Ik vond een klein restje krokodillenstof waar ik ooit eens een cirkelsjaal van naaide. Vlieseline erop, doorstikken, lapjes knippen, randen zigzaggen, vliesofix erop, strijken en klaar!

Ideaal om te kruipen en te spelen. En nog beter om in het bos te ravotten. Getest en goedgekeurd. Nu nog aan de oma laten weten dat ze toch gelijk had - as always ;-).

Selfish sewing Part I

Al jaren (zo voelt het toch) ben ik al op zoek naar een t-shirt dat goed valt, goed zit, goed past en dat ik ook nog eens zelf kan maken. Ettelijke Harley’s passeerden al de revue en ook Ottobre leverde al heel wat inspiratie. Maar nooit was ik laaiend enthousiast.

Toen ik maandag wat zat de surfen kwam ik de “Scout Tee” van Grainline Studio tegen. Na enkele klikken zat de pdf in mijn mailbox en toeval wou dat ik zelfs stof had liggen die precies geschikt was voor het model ( uiteraard geen toeval, maar dit bewijst wel dat een uitgebreide stoffenvoorraad gewoon noodzakelijk is – voor zo’n momenten).

Laaiend enthousiast ben ik nog steeds niet, want ik vind het zeker 4 cm te kort. De stof bleek toch niet zo geschikt te zijn, want ze kreukelt niet normaal veel. Elke keer als ik beweeg is er een extra plooi wat maakt dat de zoom precies niet ok is (terwijl die eigenlijk perfect is, uiteraard ;-)). 

De mouwen, daar ben ik wél een beetje hyper over. Een beetje gerimpeld en mooi afgewerkt met biais, passen ze perfect aan mijn gespierde (lees: dikke) armen. 

Het was zeker een projectje waar ik vaak heb gedacht/geroepen/geschreeuwd "hoe stom kan je nu zijn??": mouw verkeerd geknipt, overlock verkeerd ingeregen, zoom bijna verbrand, ... maar al bij al best draagbaar denk ik dan (dan laten we het strijkwerk wel buiten beschouwing). En het zat ook nog snel in elkaar.

Het stofje kocht ik ooit (toen de dieren nog spraken) bij Stoffe en Koffe in Schoten. Het is een heel lichte viscose. Voor de achterkant koos ik een veel zwaardere tricot in een soortgelijke kleur. Ik had wat schrik voor de combinatie, maar dat valt 100% mee. Zowel wat betreft kleur als materiaal. De achterkant valt wat langer en dat maakt het nog wat toffer.

Welk patroon gebruiken jullie als je zin hebt in een t-shirt? Let me know! Ik ben benieuwd ;-).

Isaac meets lions.

4 jaar is het al geleden dat ik begon te naaien op mijn grootmoeder haar oude Bernina. Vandaag heb ik mijn eigen Brother en ben ik bijna verslaafd. Nog lang geen specialist en vaak nog ontevreden. Toch heb ik de moed om vanaf vandaag over mijn naaisels te gaan schrijven. 

De laatste tijd sukkel ik wat met mijn gezondheid. Omdat we alles proberen positief te zien, vind ik hieraan ook een leuk kantje. Omdat ik het wat rustiger aan moet doen, draait mijn naaimachine overuren en rolt het ene na het andere kledingstuk eronder uit. We zijn dus begonnen aan de zomercollectie. 

Vanavond naaide ik een t-shirt voor Viktor. Het werd een Isaac Shirt uit LMV (zomer 2016). Ik twijfelde tot de allerlaatste minuut, maar liet uiteindelijk het zakje weg. Ik naaide een maatje groter dan normaal (110 ipv 104) en gelukkig maar, want het valt vrij klein. Op de een of andere manier ben ik ervan overtuigd dat het zoompje flubbert (vandaar de "meh-sticker" op de foto), maar niemand lijkt het daarmee eens te zijn. Gegarandeerd lig ik er straks van wakker. Ik heb dan maar met mezelf afgesproken dat ik het eerst moet aanpassen en dan eventueel moet wassen. Als er in mijn hoofd dan nog flubber is, vervang ik de zoom door een boord :-).

De stofjes komen van bij Pindanutjes en zijn twee couponnetjes. De eigenares vroeg me om er goed voor te zorgen, want ze wou er stiekem zelf nog iets mee naaien. En dat deed ik met veel plezier. Ik heb nog net genoeg stof over om nog een bijpassend kleedje te maken voor de zus. Ik kijk er al naar uit.