Let's Sti(c)k Together part 1

Ik deed mee aan een ‘sew-challenge’. Zij nam het initiatief enkele weken geleden en ik voelde me meteen enthousiast. Hoewel ik altijd heb gevonden dat naaien geen ‘moeten’ mag worden, leek het op dat moment nog tijd genoeg om dat te vermijden en alles goed te plannen. 

Al wie mij kent weet dat ik mijn projectje pas erg last-minute af had, maar geen nood; op tijd is op tijd. Er werden door alle deelnemers drie criteria gekozen: een patroontje dat je nog nooit naaide, een stofje dat al minstens een jaar in de kast ligt en zomer. Ik had direct heel veel ideeën en zelfs de husband werd enthousiast bij het idee dat er eindelijk eens een stofje ging verdwijnen dat al lang in de kast lag. Het oorspronkelijk plan was een Tiny jurk naaien voor de dochter, maar toen ik een stofje aan het zoeken was in mijn gigantische stapel ‘ouder dan een jaar’, vond ik ineens een stof met diertjes die ik ooit bij Den Depot gekocht had met een de bedoeling een hemdje van te maken. Ik paste de plannen in mijn hoofd aan en het werd een Theo – nee, ik naaide nog nooit een Theo.

Eerst dacht ik “het wordt er een met alles er op en eraan”, maar na het eerste hoekje stapte ik daar al van af. De husband vond het niet mooi en ik vond het veel te veel gedoe voor een hoekje J.  Het werd dus een met bijna alles er op en eraan. 

Een uitdaging was het in ieder geval. Het is er eentje geworden waar ik nog niet van weet of het gedragen gaat worden. Twijfel alom en veel dubbele gevoelens. Ik vond het echt een moeilijk patroon en als het niet om de uitdaging ging, was ik halverwege waarschijnlijk gestopt. Ongeveer toen ik zag dat de kraag niet in het midden stond.

Ik zet mijn dubbele gevoelens even op een rij:

Wat ik echt niet zo top vind:

-De kraag staat dus niet in het midden
-De dieren van de kraag staan op hun hoofd (geen van 10 kritische volwassenen aan wie ik het liet zien, zag het. De 4-jarige zoon had het onmiddellijk door).
-Aan letterlijk elk knoopsgat is iets mis, niet opvallend, maar ik weet het wel.
-Bij het lostornen van het eerste knoopsgat, mega gat in de stof geknipt – verdoezeld met een labeltje – dus: 1 knoop te weinig.
-de hoekjes van de staander zijn niet perfect afgewerkt

Wat ik wel heel cool vind:

-De pasvorm. Het hemd past supergoed en de zoon is er zeer mooi mee.
-De kleuren –en stoffencombinatie. Goed gekozen van mezelf J.
-De eerste keer paspel genaaid en heel goed meegevallen.
-Ik ben verliefd op de rug, met plooi en paspel.
-De afwerking binnenin is het gepruts en gevloek meer dan waard. 

De vraag is dus welk lijstje het meeste doorweegt. Is dit hemd draagbaar. Geven jullie mij advies?

Als jullie willen weten wie er nog deelnam aan deze geweldige uitdaging, klik dan zeker op onderstaande links. Veel leesplezier!

Flaflinko - Mamadammeke - Wollebol - Stokstaartje doet het zo - 196 - Woohoo by Davina - Els Somers (gastblogt bij Davina) - Frullemieke - Naaiz - Just Delphine - Lilliepawillie - Wilwarin Made With Love - Tante Fee - Voor Milo - Hutse Pruts

Okapi's en konijntjes voor Pasen

Twee gekoesterde stofjes moesten er deze week aan geloven. Met enige aarzeling durfde ik het eindelijk aan om erin te knippen. En wat ben ik blij dat ik het gedaan heb.

Het eerste stofje waar ik m’n schaar in zette was een zalig zacht joggingstofje met konijnenprint. Vraag me niet waar ik het gekocht heb, want het ligt al zo lang in mijn kast dat ik het niet meer weet. Maar het was ideaal voor Pasen en bijna te weinig om nog iets van te maken voor mijn heel hard groeiende dochter.

Het werd een simpel A-lijntje met raglan mouwen. Ik hou van simpele patroontjes uit leuke dierenstofjes. Dat is iets dat ik over mezelf ontdekt heb. Ik heb al vaak ingewikkelde dingen met franjes en ruffles gemaakt, maar toch grijp ik altijd naar de eenvoudige stukken. Zo ook dit kleedje. In elkaar gezet op een half uur, helemaal in de sfeer van Pasen en goedgekeurd om eitjes in te rapen.

Voor de zoon was er het okapistofje. Viktor houdt van okapi’s – al vanaf zijn eerste dierentuinbezoek ooit is hij er verzot op. Geen olifanten, krokodillen of neushoorns. Okapi’s. Toen ik hem met zijn verjaardag (in februari – shame on me!) vroeg welke diertjes hij graag op een t-shirt wilde, aarzelde hij dus geen minuut. Okapi’s. En toen begon de uitdaging, want vind maar eens een stof met okapi’s op. Niet dus. Uiteindelijk bood een zelf gedrukt stofje van spoonflower de oplossing.

Ik koos de beste – en de duurste soort om zeker te zijn, maar eerlijk gezegd is de kwaliteit echt slecht. Het stofje is heel dunne jersey, bijna doorzichtig. Het krulde en haperde en naaide absoluut niet vlot. Mijn machine kwam dan ook nog in opstand, en mijn tweelingnaald bleek versleten (geen reserve in huis). De binnenkant is dus echt broddelwerk. Maar de zoon is er superblij mee. Het wordt een t-shirt van aandoen, wassen, aandoen. Iets minder in de sfeer van Pasen maar evengoed goedgekeurd om eitjes te rapen. 

Minder mooi stofje maar heel leuk kleedje.

Eindelijk eens een post over een kleedje voor Louise. Een 2.5 jarige dochter hebben, en haar hier nog niet hebben laten verschijnen. Schande eigenlijk. En dat terwijl de meeste naaisels die van onder mijn machine glijden net voor haar zijn. Vooral kleedjes, rokjes, kleedjes en rokjes. Echte meisjesdingen dus.

Zo ook deze “T-shirt dress” van Brindille & Twig. Ik was niet zo zeker van het patroontje; had wat schrik dat het een beetje als en zak ging vallen. En ook de alternatieve manier waarop het tunneltje werd gemaakt vond ik wat bizar. Maar ik besloot toch maar braaf om de beschrijving te volgen en het viel supergoed mee. Normaal vind ik tunneltjes een gedoe en gepruts en nu was het supergemakkelijk. Je moet er wel op letten dat wanneer je de rek moet vast stikken in de zijnaad, de rek ook daadwerkelijk onder je naald zit. Zo niet, is het lostornen en opnieuw. Believe me ;-). 

Omdat ik niet zo zeker was van het patroon, koos ik een stofje dat ik niet zo mooi vind, maar ooit eens op het stoffenspektakel heb gekocht. Nogal fel, kleuren raar gecombineerd en wat ‘over the top’. Maar ook dat viel heel goed mee. Als Louise het aan heeft is het echt heel mooi kleedje. Het past perfect, valt mooi en het stofje wordt opeens toch wat minder té. Ideaal J.

Hondjes voor vaderdag

Het is vaderdag en dus laten we het naaien voor onszelf even varen. Viktor knutselde iets heel leuk in school en omdat Louise ook graag iets wilde afgeven, besloot ik om zelf iets te naaien.

Met de zomer in aantocht leek een t-shirt een goed plan. De bedoeling was om een Billie van Zonen09 te naaien, maar toen bleek dat ik het pdf-patroon nog moest knippen en plakken, greep ik toch maar naar een oude bijlage van Knipmode. Dat knippen en plakken is toch zo’n gedoe he? Ik stel dat altijd maar uit en als ik dan iets wil maken, heb ik er geen zin in.

Anyhow, het patroon van Knippie is een simpel t-shirtje met korte mouwen, dus daar kan je weinig mis mee doen. Dat dacht ik tenminste. Na manlief gemeten te hebben, tekende ik heel braaf de maat die de matentabel aangaf. Ergens in mijn hoofd was er een stemmetje dat riep “te groot, veel te groot”, maar dat negeerde ik, want ik was het helemaal volgens het boekje aan het doen. 

Ik koos een leuk stofje bij Pindanutjes en ging aan de slag. Een uurtje later werd duidelijk dat ik een t-shirt voor een reus had genaaid. Pieter is geen reus. Wat innemen, veel innemen, andere mouwen erin, 20 cm inkorten en een simpel t-shirtje werd een huzarenwerk. Het stemmetje in mijn hoofd was er weer en riep “maak een ander, begin opnieuw”. Nu besloot ik maar te luisteren. 

 Ik kocht bij de Stoffenstraat een nieuw stofje; Dog Love (hoe toepasselijk J) van Poppy en naaide een mooi passend t-shirt. Ik slaagde er zelfs in om de print min of meer te laten doorlopen. Toch nog een geslaagde cadeau dus. Manlief is er blij mee en wie weet kom ik ook nog eens een reus tegen die in het andere past.

Van kapotte broek naar stoere broek.

Het lijkt wel of Viktor elke dag thuis komt met gaten in zijn jeansbroeken. De afgelopen vier weken toch zeker al vijf broeken stuk. Hoewel het helemaal in de mode is om een jeans met scheuren en gaten te dragen, vind ik dat voor een vierjarige er toch net iets over.

Toen mijn moeder zei “naait daar toch gewoon ne lap op” leek dat wat een ouderwetse oplossing en draaide ik eens met mijn ogen. Even later was ik eens door mijn naaiboeken aan het neuzen en kwam ik in “Ja, lap” toch een leuk idee tegen. Zelf knielappen maken met vliesofix en restjes stof. Zo gezegd, zo gedaan. 

Een projectje van een half uur, maar zo tof. Ik vond een klein restje krokodillenstof waar ik ooit eens een cirkelsjaal van naaide. Vlieseline erop, doorstikken, lapjes knippen, randen zigzaggen, vliesofix erop, strijken en klaar!

Ideaal om te kruipen en te spelen. En nog beter om in het bos te ravotten. Getest en goedgekeurd. Nu nog aan de oma laten weten dat ze toch gelijk had - as always ;-).

Selfish sewing Part I

Al jaren (zo voelt het toch) ben ik al op zoek naar een t-shirt dat goed valt, goed zit, goed past en dat ik ook nog eens zelf kan maken. Ettelijke Harley’s passeerden al de revue en ook Ottobre leverde al heel wat inspiratie. Maar nooit was ik laaiend enthousiast.

Toen ik maandag wat zat de surfen kwam ik de “Scout Tee” van Grainline Studio tegen. Na enkele klikken zat de pdf in mijn mailbox en toeval wou dat ik zelfs stof had liggen die precies geschikt was voor het model ( uiteraard geen toeval, maar dit bewijst wel dat een uitgebreide stoffenvoorraad gewoon noodzakelijk is – voor zo’n momenten).

Laaiend enthousiast ben ik nog steeds niet, want ik vind het zeker 4 cm te kort. De stof bleek toch niet zo geschikt te zijn, want ze kreukelt niet normaal veel. Elke keer als ik beweeg is er een extra plooi wat maakt dat de zoom precies niet ok is (terwijl die eigenlijk perfect is, uiteraard ;-)). 

De mouwen, daar ben ik wél een beetje hyper over. Een beetje gerimpeld en mooi afgewerkt met biais, passen ze perfect aan mijn gespierde (lees: dikke) armen. 

Het was zeker een projectje waar ik vaak heb gedacht/geroepen/geschreeuwd "hoe stom kan je nu zijn??": mouw verkeerd geknipt, overlock verkeerd ingeregen, zoom bijna verbrand, ... maar al bij al best draagbaar denk ik dan (dan laten we het strijkwerk wel buiten beschouwing). En het zat ook nog snel in elkaar.

Het stofje kocht ik ooit (toen de dieren nog spraken) bij Stoffe en Koffe in Schoten. Het is een heel lichte viscose. Voor de achterkant koos ik een veel zwaardere tricot in een soortgelijke kleur. Ik had wat schrik voor de combinatie, maar dat valt 100% mee. Zowel wat betreft kleur als materiaal. De achterkant valt wat langer en dat maakt het nog wat toffer.

Welk patroon gebruiken jullie als je zin hebt in een t-shirt? Let me know! Ik ben benieuwd ;-).

Isaac meets lions.

4 jaar is het al geleden dat ik begon te naaien op mijn grootmoeder haar oude Bernina. Vandaag heb ik mijn eigen Brother en ben ik bijna verslaafd. Nog lang geen specialist en vaak nog ontevreden. Toch heb ik de moed om vanaf vandaag over mijn naaisels te gaan schrijven. 

De laatste tijd sukkel ik wat met mijn gezondheid. Omdat we alles proberen positief te zien, vind ik hieraan ook een leuk kantje. Omdat ik het wat rustiger aan moet doen, draait mijn naaimachine overuren en rolt het ene na het andere kledingstuk eronder uit. We zijn dus begonnen aan de zomercollectie. 

Vanavond naaide ik een t-shirt voor Viktor. Het werd een Isaac Shirt uit LMV (zomer 2016). Ik twijfelde tot de allerlaatste minuut, maar liet uiteindelijk het zakje weg. Ik naaide een maatje groter dan normaal (110 ipv 104) en gelukkig maar, want het valt vrij klein. Op de een of andere manier ben ik ervan overtuigd dat het zoompje flubbert (vandaar de "meh-sticker" op de foto), maar niemand lijkt het daarmee eens te zijn. Gegarandeerd lig ik er straks van wakker. Ik heb dan maar met mezelf afgesproken dat ik het eerst moet aanpassen en dan eventueel moet wassen. Als er in mijn hoofd dan nog flubber is, vervang ik de zoom door een boord :-).

De stofjes komen van bij Pindanutjes en zijn twee couponnetjes. De eigenares vroeg me om er goed voor te zorgen, want ze wou er stiekem zelf nog iets mee naaien. En dat deed ik met veel plezier. Ik heb nog net genoeg stof over om nog een bijpassend kleedje te maken voor de zus. Ik kijk er al naar uit.